Monsieur Chrono, oftewel Jacques Anquetil (8 januari 1934 – Rouen, 18 november 1987), was een legende in de wielerwereld. Hij kreeg zijn bijnaam doordat hij vele prijzen had gewonnen. Hij behaalde vooral bekendheid doordat hij als eerste de ronde van Frankrijk vijfmaal wist te winnen, waarvan vier keer achter elkaar. Hij werd eerste in de jaren 1957, 1961, 1962, 1963 en 1964.
OVERWINNINGEN
Naast de Tour de France wist hij nog meer wielerrondes te winnen. Zo won hij de Giro d’Italia tweemaal en de Vuelta, de ronde van Spanje, eenmaal. Hiermee was hij de eerste wielrenner die eerste werd in drie grote rondes en dit op zijn erelijst mocht schrijven. Verder heeft hij nog negenmaal de GP des Nations (ook wel Grote landenprijs genoemd) gewonnen en een werelduurrecord in Milaan neergezet op de Vigorellibaan. Hij reed toen 46,159 km in een uur. Met dertien podiumplaatsen in drie grote rondes is hij de absolute recordhouder.
PLOEGEN
Jacques Anquetil heeft voor vele ploegen gereden. De belangrijkste zijn toch wel Bianchi-Pirelli, Helyett, Saint Raphaël en Bic. In het Helyett team heeft hij vijf jaar gereden, dat is de langste tijd van alle teams, bij de andere heeft hij hooguit twee jaar gefietst.
Je zou denken dat de Fransen van Anquetil zouden houden, maar ze vonden dat Raymond Poulidor toch de mooiere rijder was. Anquetil en Poulidor brachten gedurende hun carrières een hele tijd samen door. Wat Anquetil ook deed, hoe vaak hij de Tour ook won, hij was bij de fans altijd minder populair dan Raymond Poulidor. Het kwam regelmatig voor dat zij sisten en floten, zelfs nog na vijf Tour- overwinningen, terwijl Poulidor werd aanbeden en uiteindelijk niks won. Het vreemde was dan wel weer dat de posities werden omgekeerd in het peloton, waar Anquetil weer de favoriet was bij iedereen. Hoewel hij nooit echt de moeite of energie had om zijn fans te behagen, kreeg hij toch de bijnaam: Maître Jacques. Een naam die zelden werd gebruikt in Frankrijk, alleen door bijvoorbeeld advocaten en dergelijke.
Poulidor vond het echt niet leuk om als ‘slecht’ neergezet te worden. Zoals Anquetil altijd tegen verslaggevers zei: “andere rijders zijn er gewoon nog niet aan toe”. Pas nadat hij gestopt was met wielrennen, maakten de twee rivalen het goed. En dat alleen omdat Poulidor een handtekening van Anquetil wilde voor zijn zoon.
Raymond Poulidor (links), Jacques Anquetil (midden) en Federico Bahamontes (rechts) op het podium bij de Tour de France in 1964
DOPING
Het privéleven van Anquetil was stormachtig en een rommeltje. Hij was heel eerlijk over zijn dopinggebruik, hij leefde in de tijd dat drugs als normaal en zelfs als verstandig werd beschouwd. De ‘geneesmiddelen’ waren slechts een middel om het talent te stimuleren wat er al was. Volgens hem moest iedere wielrenner drugs gebruiken om vooruit te kunnen tijdens een wedstrijd. Als een journalist zou vragen wat hij voor een race mee had genomen zou hij daar eerlijk op antwoorden en het gewoon vertellen. De meeste wielrenners hadden dat niet en verstopten zich achter de feiten.
–
Bent u ook zo’n fan van de wielersport en de verhalen? Wij publiceren regelmatig mooie verhalen over speciale gebeurtenissen en leuke wielerfeitjes, houd dus vooral onze blog in de gaten! Want ze zijn zeker het lezen waard. De shirtjes van Saint Raphaël, Helyett en Bic zijn verkrijgbaar in onze webshop en natuurlijk zijn er nog vele meerdere shirtjes te koop, neem snel een kijkje!
