Luik-Bastenaken-Luik, bekend als La Doyenne onder de echte wielerfans, is een wielerkoers die sinds 1892 wordt verreden. Voor al een lange tijd wordt deze wedstrijd gezien als de oudste wielerklassieker van België. Er hebben veel mooie overwinningen plaatsgevonden op deze koers, zoals welgeteld 5 titels door de Kannibaal. Maar toch blijft 1 editie in het speciaal erg bijzonder…
DE KOUDE LA DOYENNE 1957
De 43e editie van La Doyenne vond plaats op 5 mei 1957. En hoewel het mei was, leek het op alles behalve de lente. Het was die dag erg koud, zo koud dat er in de ochtend al een ijzige mist in de lucht hing. Door de slechte en koude weersomstandigheden besloot al meer dan de helft van de coureurs om niet mee te doen. 135 coureurs bleven achter in het warme hotel, terwijl de andere 107 besloten de koers te fietsen.
Je moest goed tegen dit winterse weer kunnen, wilde je blijven kunnen fietsen. Toen La Doyenne van start ging fietste de renners de eerste paar uur in ijskoude regen, wat daarna overging in sneeuw. De coureurs ploegde dus door de witte Ardennen. Een mooi uitzicht, maar helaas konden ze daar niet goed van genieten. Door de sneeuw werd het zicht steeds slechter en voelde de finish steeds verder weg. Aan aanmoedigers hadden de renners ook weinig, door het koude weer was er niemand te vinden aan de zijlijnen. Ze moesten het dus echt op hun eigen kracht doen. Voor velen werd dit een lastige taak en na de La Roche waren er al 51 renners afgestapt.
SLAGBOOM VS RENNERS
Germain Derycke was een van de gelukkige die het wel volhield. Samen met vijf andere renners ontsnapte hij uit het peloton en wisten ze de kopgroep te vormen. Derycke stond voor lange tijd vooraan de kopgroep, met als idee een nog grotere voorsprong te maken bij de volgende beklimming. Zijn plan werd helaas verstoord door een goederentrein die passeerde. De slagboom ging dicht en plots moest Derycke vol op de rem. En terwijl hij netjes wil wachten, komen een aantal van zijn achterstanders hem hard voorbij. Drievoudig Tourwinnaar Louison Bobet, Amateurkampioen Sante Ranucci, Brian Robin en Jef Lahaye springen van hun fiets en klimmen over het spoor. Daar staat Derycke dan. Zo veel moeite gedaan om voorop te fietsen en dat wordt hem nu gelijk afgepakt. Als hij nu nog zou wachten op de trein, zou hij het nooit meer halen om voorop te eindigen. En hoewel hij verdomde goed weet dat het in België verboden is om als renner een gesloten spoorboom te negeren, zijn die regels er niet in Italië en Frankrijk… Daarom neemt hij de gok. En met groot geluk! Derycke is binnen no-time weer op tempo en kan bij zijn plan voortzetten. Hij haalt zijn tegenstanders in op de klim en blijft ze voor.
TITEL VOOR TWEE
Uiteindelijk zijn er maar 27 van de 107 renners die deze winterse koers hebben afgemaakt. En Derycke was daarvan dus als eerste over de streep. De tweede is met maar liefst 2,46 minuten achterstand van Derycke over de finishlijn gefietst. Deze renner was Frans Schoubben. En je mag misschien denken dat een afstand van meer dan 2 minuten mooi is, in de ogen van sommige was het een wat valse overwinning. Zo heeft Schoubben ook een klacht ingediend bij de organisatie vanwege het voorval met de slagboom. Schoubben en zijn mede renners hebben namelijk twee minuten moeten wachten voor die ene trein, wat dus betekende dat hij misschien wel zelf de overwinning had kunnen behalen. Na lang overleg – en het toegeven van Derycke – werd de klacht geaccepteerd. Dat Derycke de winnaar was wist iedereen al, maar sinds de Kerst van 1957, mocht ook Schoubben zichzelf de winnaar van La Doyenne noemen. En op dat kerstcadeau is denk ik iedereen wel jaloers! 😉
–
Ben je net als wij groot fan van de wielersport? Houd dan vooral onze blog in de gaten. We plaatsen regelmatig nieuwe verhalen over wielerweetjes, opmerkelijke gebeurtenissen en updates van ons assortiment die zeker het lezen waard zijn! En vergeet ook niet onze webshop te bekijken voor de mooiste retro wielerkleding!