Vlakbij de grens met Nederland in het Belgische De Klinge zagen Gustaaf De Loor en zijn 3 jaar oudere broer Alfons het levenslicht. De broers domineerde de eerste edities van La Vuelta. Gustaaf Deloor won de eerste twee edities van La Vuelta - 1935 en 1936. In de tweede editie van 1936 stond Gustaaf schouder aan schouder met zijn broer Alfons op het podium. De gebroeders Deloor speelde hij een grote rol in het internationale wielrennen voor WO II. Helaas zorgde de Spaanse burgeroorlog en WOII ervoor dat beide renners voortijdig moesten stoppen.
Wie waren deze twee broers?
Gustaaf (Stafke) en Alfons (Fonske) waren de jongste van vijf broers. Ze groeiden op in De Klinge, een armoedige voorstad van Antwerpen, waar ze woonden in de Spaanse wijk! Alfons zag het levenslicht in 1910, Gustaaf drie jaar later. De oudste broer Edward koerste al en leerde Gustaaf en Alfons de kneepjes van het vak.Vader was boerenknecht die ook in de Henegouwse mijnen werkte. Alfons en Gustaaf zagen het wielrennen als de methode om aan de armoede te ontsnappen, het waren echte geharde Flandriens die konden afzien.
In 1932 werd Alfons tweede in de Ronde van Vlaanderen, tweede in de Ronde van België van 1933 en in dat zelfde jaar werd hij 27ste in de Tour de France. Gustaaf toonde zijn klasse door als negentienjarige in 1932 de Ronde van Vlaanderen voor beloften te winnen. Een jaar later werd hij vijftiende in Parijs-Roubaix.In 1934 kregen de broers de kans in Spanje de Volta a Catalunya te rijden. Alfons won daaar een etappe en werd tweede in het eindklassement. Broer Gustaaf eindigde in het eindklassement op de tiende plaats.
Eerste editie La Vuelta - 1935
Spanje smaakte naar meer en de gebroeders Deloor besloten nu ook voor de nieuwe Spaanse meerdaagse wedstrijd La Vuelta te gaan. De eerste editie van de Vuelta in mei 1935 bevatte 4425 km in twee weken. De eerste Vuelta startte in Madrid voor het kantoor van het ministerie van Openbare Werken aan de Puerta de Atocha, met 32 Spanjaarden, zes Belgen, vier Italianen, drie Fransen, twee Nederlanders, twee Zwitsers en een Oostenrijker. Het slechte weer werkte in het voordeel van de 6 man sterke Belgische ploeg, geleid door Antoine Dignef, een Catalunya-veteraan die twee maanden eerder als tweede was geëindigd in Parijs-Nice. De grote favoriet was de Spaanse Mariano Cañardo. Hij had de Volta a Catalunya al vier keer gewonnen.
Hoewel de Spaanse renners hun eigenaardigheden hadden - ze lustten wel een drankje (te veel) en maakten onderweg graag een toeristisch uitstapje of bouwden een feestje - waren het aardige kerels die positief tegenover buitenlandse renners stonden. Tijdens de zware koers hielp het zeker niet dat sommige Spaanse rijders hun bidon vulden met een cocktail van de historische barman Pedro - Perico zoals hij bekend stond - Chicote. De Belgen hielden het bij geitenmelk. Daar reden ze goed op. De Belgische kopman Dignef won de openingsrit en de derde kwam op naam van Gustaaf Deloor. De Spaanse favoriet Cañardo verloor in de vijfde etappe door pech maar liefst 5 minuten. Hierdoor was hij geen gevaar meer voor Gustaaf, die bovendien ook de slotetappe op zijn naam zette. Hij won het eindklassement met een voorsprong van 13 minuten en 28 seconden op nummer twee, Cañardo. De Belg Dignef werd derde en broer Alfons zesde.
1936 - de twee gebroeders Deloor op het eindpodium
In de tweede Vuelta van 1936 waren zowel de Spaanse renner Mariano Cañardo als Gustaaf Deloor favoriet. Men hoopte op een spannend duel tussen deze twee, waarbij de Spaanse media voorspelden dat Mariano ditmaal zou winnen. Op verzoek was de ronde langer, drie weken en 4364 kilometer, en waren de etappes wat korter. Men dacht dat hierdoor de Spaanse renners misschien meer kans maakten.
In de tweede etappe sloeg Gustaaf Deloor echter al toe. Hij demarreerde 20 kilometer voor de finish en pakte meer dan vier minuten op zijn achtervolgers. En... daar zat Mariano Cañardo niet bij. Tijdens deze rit waren de weersomstandigheden meer dan slecht. Mariano had meerdere lekke banden en een overstekende hond bracht hem ten val. Hij bleef een tijdje op de grond liggen. Gelukkig vielen zijn blessures mee en kon hij verder, maar aan de finish had hij meer dan vijftien minuten op zijn Belgische concurrent verloren.
De strijd leek al vroeg gestreden, aangezien de geblesseerde Cañardo tijd bleef verliezen. Maar in de twaalfde etappe viel ook Gustaaf Deloor. Hierna kon hij niet meer goed over het stuur buigen en het repareren van lekke banden verliep niet meer soepel. Hij had anderen nodig om daarbij te helpen. Maar dankzij zijn teamgenoten, die iedere ontsnapping snel neutraliseerden, kon hij zijn voorsprong in het klassement behouden. Dus stond Gustaaf samen met zijn als tweede geëindigde broer Alfons op het eindpodium in Madrid. Als derde eindigde de Italiaanse Antonio Bertola. Mariano Cañardo eindigde als tiende, op 1 uur en 18 minuten achterstand. De Spaanse media waren teleurgesteld: er stond geen Spaanse wielrenner op het eindpodium. De Spaanse renner Salvador Molina redde enigszins de eer door het bergklassement te winnen.
WOII breekt hun wielercarrière
Er was tot voor kort weinig aandacht voor de bijzondere prestaties van deze renners. De Spaanse journalist Juanfran de la Cruz zorgde ervoor dat ze de aandacht kregen die ze verdienden. Hij schreef in 2017 een biografie over de meest succesvolle broer, Gustaaf Deloor. Gustaaf nam als soldaat deel aan de hevige gevechten bij het fort Eben-Emael. Dertig soldaten lieten het leven, waaronder 24 Belgen. Gustaaf Deloor overleefde de strijd en werd op transport gezet naar het kamp Stalag II-B in Polen. Zijn 'geluk' was dat hij door een Duitse officier herkend werd.
Deze zorgde ervoor dat hij een baantje in de keuken van Stalag II-B kreeg. Na een jaar krijgsgevangenschap mocht hij het kamp verlaten. Bij thuiskomst bleek zijn huis te zijn geplunderd. Samen met zijn vrouw Marguerite dook hij onder in Frankrijk, omdat hij bang was weer door de Duitsers te worden opgepakt. Hij verdiende in Frankrijk zijn geld met het repareren van fietsen. Op aanraden van een Amerikaanse officier vertrok hij na de oorlog naar de Verenigde Staten. Na enkele baantjes kwam hij via bevriende Belgen terecht bij Marquardt Corporation in Los Angeles en werd een specialist bij de fabricatie van raketmotoren voor het Apollo-ruimtevaartprogramma.
Ben je, net als wij, een grote fan van wielrennen? Houd dan zeker onze blog in de gaten. We posten regelmatig nieuwe verhalen over wielerweetjes, opmerkelijke gebeurtenissen en updates van ons assortiment die zeker het lezen waard zijn!