Op 24 mei 1994 in werd in Notre-Dame des Cyclistes te Labastide d’Armagnac in Frankrijk getreurd. Het was de begrafenis van Tour- en Vuelta-winnaar Luis Ocaña. Op 19 mei 1994 - op 48-jarige leeftijd - maakte Luis Ocaña een einde aan zijn leven met een pistoolschot door het hoofd. Het verhaal gaat dat de depressieve Luis naast geldzorgen leed aan hepatitis-B en kanker en het leven niet meer kon verdragen. In Notre-Dame des Cyclistes werd de Spaanse bergkoning en tijdritspecialist vereeuwigd met een glas-in-lood raam en een marmeren plaquette in het groen.
Het drama van het leven
Het leven van Luis Ocaña was niet altijd rozengeur en maneschijn. Hij werd geboren op 9 juni 1945 werd in het Spaanse dorp Priego in de provincie Cuenca. Het gezin leefde er in grote armoede, er was niet altijd voldoende eten voor de 5 kinderen. Vanwege de Spaanse Burgeroorlog vluchtte de 12-jarige vluchtte met zijn ouders naar Frankrijk om zo vervolging van zijn republikeinse vader door het fascistische regime van Franco te voorkomen. Luis was een zorgenkindje, hij liep tuberculose op waardoor hij zwakke longen had. Zijn autoritaire vader zette de jonge Luis vroeg aan het werk op het land, zijn vrijheid vond hij als hij op zijn fietsje naar school reed. Hoewel zijn vader erop tegen was en hem te slap vond om te sporten, werd hij lid van de wielerclub Mont-de-Marsan en ontdekt dat hij op de fiets een echte winnaar was.
De moeilijke keuze
Hoewel hij vanaf zijn twaalfde opgroeide in Frankrijk bleef Luis Ocaña zich Spanjaard voelen, bij zijn eerste profcontract koos hij daarom voor het Spaanse wielerteam Fagor. Als kopman van Fagor werd hij in 1969 tweede in de Vuelta op nog geen 2 minuten van de Franse renner Roger Pingeon, de derde plek was voor de Nederlander Rini Wagtmans.
Luis Ocaña -Tour de France 1973
In 1970 werd Luis kopman van het franse BIC en reed opnieuw de Vuelta. Hoewel hij niet echt blij was met het parcours - vanwege de weinige en naar zijn zin te korte tijdritten - wist Luis ditmaal wel te winnen. De eigenzinnige Luis geen echte teamspeler en bepaalde zijn eigen koers; pas in de laatste tijdrit versloeg hij zijn concurrenten en schreef de eerste grote ronde op zijn palmares. Zijn landgenoot Agustín Tamames - winnaar van de Vuelta in 1975 - werd tweede en de Belgische Herman van Springel einde als derde op ruim 1 minuut.
In de Tour de France van 1971 was Luis Ocaña de grote concurrent van Eddy Merckx. In de 11e etappe naar het ski-resort Orcieres-Merlette reed Luis 60 km solo en eindigde 5 minuten 52 seconden voor Lucien van Impe en maar liefst 8 min 42 seconden voor op Eddy Merckx. Het geel in Parijs leek binnen handbereik. Het ging echter helemaal mis in de afdaling in de 14e etappe op de Col de Menté. Een onweersbui zorgde voor een glad wegdek en Luis ging er keihard onderuit en kon niet meer verder.
De Tour de France 1973
In 1973 won Ocaña op 28-jarige leeftijd met overmacht de Tour de France, hij veroverde het geel in de eerste Alpenetappe en reed naar Parijs in het geel. Zijn Franse concurrent Bernard Thévenet werd tweede op bijna 16 minuten achterstand. Zijn grootste concurrent - Eddy Merckx - deed echter in 1973 niet mee, dit tot verdriet van Luis die ervan was overtuigd dat hij die Tour ook hem had kunnen verslaan. Luis zag Eddy als enige echte rivaal: “Eddy irriteerde me omdat hij altijd alles willen winnen, alles regeren! Hem verslaan werd een obsessie voor me”. Luis had zelfs zijn hond ‘Merckx’ genoemd, op die manier was hij thuis altijd de baas van ‘Merckx’.
Luis Ocaña, gele trui
Na 1973 won geen enkele grote ronde meer. Zijn laatste Tour de France reed hij in het Nederlandse wielerteam Frisol en eindigde op de 25ste plek. Hij richtte zich hierna nog meer op zijn wijndomein, Luis lustte zelf wel erg graag een wijntje. Hij kon echter het wielrennen achter niet helemaal loslaten en werd daarom in 1979 wielercommentator voor Antenne 2 en Spaanse radiostations. Tijdens een rustdag van de Tour was er een autoritje door de Alpen voor journalisten. Luis stap uit de auto en valt in het ravijn en breekt daarbij zijn onderarm en kaak, blijvende schade waren een slecht oog en een doof oor.
De ondergang van een held
Nadat een hevige storm zijn wijnoogst had verwoest werd Luis in 1983 adviseur van de Colombiaanse ploeg in de Tour. Vanaf dag één botst hij dit wielerteam, het blijkt geen succes. Dat jaar botst hij met zijn auto op een vrachtwagen en raakt ernstig gewond aan zijn been. Bij bloedtransfusies in het ziekenhuis loopt hij Hepatitis-B op waardoor er leverkanker ontstaat. Hij weet dat het niet lang meer te leven heeft en ontneemt daarom zichzelf van het leven. Zijn familie gelooft het niet en beschuldigd - in verband met een buitenechtelijke affaire - zijn weduwe Josiane. Deze aanklacht blijkt al snel onterecht.
Luis Ocaña maakte vaak kennis met de andere kant van de medaille. Zelf zei Luis Ocana - vlak voor zijn dood over:
Ce n’est pas que je sois malheureux dans ma vie actuelle, mais elle ne me procurera jamais les sensations et les émotions que j’ai vécues sur le vélo !
[ Het is niet dat ik ongelukkig ben in mijn huidige leven, maar het zal me nooit de sensaties en emoties geven die ik op de fiets heb ervaren! ]
Dit wielershirt is een replica van de BIC gele trui van Luis Ocaña uit 1973 van de Bic ploeg uit de periode 1967-1974. Bestel het wielershirt hier en rij zelf in de gele trui van de Tour de France 1973!
Ben jij net als wij, een grote fan van wielrennen? Hou dan zeker onze blog in de gaten. Regelmatig plaatsen we nieuwe verhalen over wielerfeiten, opmerkelijke gebeurtenissen en updates van ons assortiment die zeker de moeite waard zijn om te lezen!