Eind jaren 80 en begin jaren 90 liep de rivaliteit tussen de Nederlandse ploegmanagers Peter Post en Jan Raas hoog op. Pas in de Tour de France van 1992 werd de strijdbijl begraven na jarenlang kibbelen en bekvechten. De mannen hadden sowieso geen keuze! Want er zijn geen woorden die beschrijven hoe zielig het was wat de twee wielrenners een week van te voren lieten zien.
TI RALEIGH SPLITST
Peter Post reed in dienst van TI-Raleigh. Deze voormalige Nederlandse wielerploeg won begin jaren 80 bijna alles wat er te winnen viel. Kopman Jan Raas had een groot aandeel in de vele successen. Eind 1983 verliet de hoofdsponsor de ploeg, waardoor TI-Raleigh uit elkaar viel. Vervolgens ontstonden er twee kampen. Raas lanceert zijn eigen wielerploeg samen met ex-ploeggenoten, genaamd Buckler. Post behoorde niet tot deze frisse wielerploeg, maar trad aan met ploegleider van Panasonic.
Betekende dit een zege voor het Nederlandse wielrennen? Zeker niet! Het mondde uit in een regelrechte blamage. Meerdere malen reden beide teams elkaar in het verlies. Zolang de ander maar niet de winst pakte, was het voor beide teams prima. De vete tussen beide wielerploegen beleefde een dieptepunt tijdens de Tour de France van 1992.
POST EN RAAS, VAN SAMENWERKEN NAAR TEGENWERKEN
Het gebeurde allemaal tijdens de 17de etappe van de Tour, waarbij Fransman Jean-Claude Colotti, de Belg Marc Sergeant en Nederlander Frans Maassen een offensief begonnen. Eigenlijk is hier niks speciaals aan, tenzij je weet dat Sergeant tot de Panasonic-ploeg van Post behoorde en Maassen in dienst van de Buckler-ploeg van Raas reed. Dit moest wel leiden tot een knokpartij tussen de rivalen. Een lange tijd verliep het offensief van de drie wielrenners prima, totdat Panasonic-ploegleider De Rooij zich in de strijd mengde. Sergeant moest de benen stilhouden, omdat zijn ploegmaat Guy Nulens was begonnen aan een zinloze tegenaanval op 6 à 7 minuten van de etappeleiders. Sergeant weigerde in eerste instantie om zijn benen stil te houden, totdat De Rooij met een aantal harde dreigementen hem op andere gedachten bracht. “Als je niet stopt met rijden, zorg ik er persoonlijk voor dat je van de baan beland!” Noodgedwongen moest Sergeant de orders volgen van de ploegleider van Panasonic.
De ploegleider bij Buckler, Hilaire Vanderschueren, zag alles gebeuren en greep net zoals De Rooij ook in. Ook Maassen moest zijn plaats bij de etappeleiders opgeven. Colotti zag alles op een afstand en wanneer zijn directe concurrentie zo goed als stilstond, demarreerde hij weg. De andere twee reageerden amper en keken elkaar vertwijfeld aan. “Ik heb de opdracht om niet meer verder te rijden, dus doe jij het maar,” was de gedachte van beide renners. In een korte tijd had de Fransman 3 minuten voorsprong, waardoor de buit binnen was. Maassen klopte Sergeant nipt en werd uiteindelijk nog tweede.
Maassen (rechts) en Sergeant (links) op de dag des onheils 22 juli 1992
BEMIDDELING PANASONIC EN BUCKLER BIJ ZAKLAMPENLICHT
De grote baas van de Tour, Leblanc, kon zijn ogen niet geloven en was furieus op beide teams. In een officieel communiqué werden beide teams ervan beschuldigd dat ze voor imagoschade van de wielersport zorgden. Door deze eyeopener kwam er ook binnen de twee ploegen het besef dat dit zo niet langer door de beugel kon. In het geheim kwamen de verantwoordelijke personen van de ploegen samen voor een meeting. Deze meeting vond plaats in het bos, met enkele geleende stoelen van een plaatselijk hotel en wat zaklampen. Een half uur later werd de strijdbijl officieel begraven door beide ploegen.
–
Bent u net zoals wij groot fan van de wielersport? Houd u vooral onze blog in de gaten, we plaatsen regelmatig nieuwe verhalen over wielerfeitjes en opmerkelijke gebeurtenissen die zeker het lezen waard zijn. Het Panasonic shirtje kunt u vinden in onze webshop. Neem daarnaast ook verder kijkje in onze webshop waar u een mooie en ruime collectie replica retro wielershirts kunt vinden. Shirts met het uiterlijk van toen maar met de functionaliteit en draagcomfort van vandaag.
