Op 14 augustus gaat de Ronde van Spanje opnieuw van start. Deze klassieker kunnen we natuurlijk niet onopgemerkt voorbij laten gaan, daarom blikken we eerst nog even terug op de geschiedenis van deze prachtige wielerwedstrijd.
De Ronde van Spanje vond voor de eerste keer plaats in 1935, maar bleef redelijk klein tot 1995. Dit kwam doordat de Ronde voor 1995 in april plaatsvond en dus de eerste wielerronde was. In 1995 werd besloten om de Ronde te verhuizen naar september. Zo werd de Vuelta de laatste wielerronde van het jaar, waardoor het een veel belangrijkere wedstrijd werd in de wielerwereld. Dit was te zien aan de deelnemers vanaf dat jaar, zo stonden de winnaars van de Tour of de Giro aan de start bij de Ronde van Spanje. Ook de ritten zelf werden aantrekkelijker gemaakt; er werden meer bergen in de ronde opgenomen, wat ook de klimmers naar de startlijn van de Vuelta trok. Sommige van deze bergetappes zijn dan ook echt legendarisch. Zo transformeerde de Vuelta van een kleine ronde naar één van de grote klassiekers langs de Giro en de Tour.
Tot nu toe slaagde er nog maar twee Nederlanders in om de Vuelta te winnen: Jan Janssen in 1967 en Joop Zoetemelk in 1979. Wel waren er nog meer Nederlandse renners die een aantal etappes tijdens de Ronde van Spanje wisten te winnen, waaronder Mathieu Hermans. De Belgen deden het hier iets beter want de Vuelta werd reeds zeven keer gewonnen door een Belg. Zo wonnen Gustaaf Deloor (1935 en 1936), Edward van Dijck (1947), Frans de Mulder (1960), Ferdinand Bracke (1971), Eddy Merckx (1973) en Freddy Maertens (1977) de Ronde van Spanje.
JAN JANSSEN
De eerste Nederlandse renner die zowel de overwinning van de Tour de France als de Ronde van Spanje op zijn naam kan schrijven. De Vuelta reed Janssen twee keer, in 1967 kon hij de titel mee naar huis brengen!
1967 - een goed jaar voor de Nederlandse wielrenners. Jan Janssen was in topvorm net als Gerben Karstens (de Clown), die direct na Janssen eindigde in het puntenklassement. Zo wist Karstens dat jaar maar liefst vier etappes te winnen. Ook de Nederlanders Evert Dolman, Jan Harings, Jos van der Vleuten en Henk Nijdam wisten een etappezege binnen te halen. Maar de uiteindelijke wist Jan Janssen dat jaar als eerste Nederlander ooit de Vuelta te winnen.
1968 - de eerste Nederlander ooit die de Tour de France won. Voor de laatste etappe stond Herman Van Springel nog aan het begin van klassement. Er was nog een tijdrit die gereden moest worden, er werd hiervoor weinig verwacht van Janssen aangezien hij nooit eerder een belangrijke tijdrit won. Maar die dag reed hij de rit van zijn leven en won hij tegen alle verwachtingen in de etappe! Uiteindelijk werd hij eerste in het eindklassement met amper 38 seconden voorsprong op Van Springel.
Na zijn professionele wielercarrière startte Janssen in 1972 een fietsenfabriek op waar racefietsen onder zijn naam worden gemaakt. Ook wordt er in Wageningen nog jaarlijks de ‘Jan Janssen Classic’ gereden en is er in 2020 een bronzen standbeeld van hem geplaatst in zijn geboortedorp Nootdorp. Hij was een legendarische wielrenner die niet snel vergeten zal worden!
JOOP ZOETEMELK
De enige andere Nederlandse wielrenner die erin slaagde de overwinning van de Ronde van Spanje en de Tour de France op zijn naam te schrijven.
1979 - de overwinning van de Vuelta. In dit jaar won Joop vele wielerwedstrijden zoals Parijs-Tours, Ronde van de Haut-Var en Parijs-Nice. Maar 1979 was vooral het jaar waarin Joop zijn eerste grote overwinning binnenhaalde. Hij eindigde als eerste op de Ronde van Spanje!
1980 - de eeuwige tweede. Zoetemelk deed vóór 1980 al meermaals mee aan de Tour de France, maar het lukte hem nooit eerder om eerste te eindigen in het eindklassement, tot dit jaar. Hiervoor wist hij wel bijna altijd één van de eerste tien plaatsen te bemachtigen en werd hij maar liefst zes keer tweede! Vandaar ook zijn bijnaam “de eeuwige tweede”. Gelukkig kon hij vanaf dit jaar eindelijk afscheid nemen van deze naam. In 1973 wist hij overigens wel al de witte trui te winnen, die toen nog gekoppeld was aan het combinatieklassement.
MATHIEU HERMANS
Mathieu Hermans kon de Vuelta niet winnen, maar hij wist wel velen etappezeges binnen te halen. Hoe dit lukte? Hermans stond bekend als één van de beste sprinters tegen het einde van de jaren ‘80. Zo kon hij echt uitblinken in het veldrijden, baanwielrennen en wegwielrennen, maar toch fietste hij voornamelijk op de weg – want hier konden zijn sprints écht shinen.
1985 - zijn eerste deelname aan de Ronde van Spanje. Dit jaar lukte het Hermans nog niet om een etappe te winnen en hij eindigde uiteindelijk op de 67ste plaats. Dit jaar wist hij overigens wel derde te worden tijdens een massasprint. Hier werd de toon dus al gezet voor zijn verdere carrière! Dit jaar won de kopman van Hermans de Vuelta, namelijk Pedro Delgado.
1988 - een topjaar voor Hermans op de Vuelta. Hij wist tijdens deze ronde maar liefst 6 etappes te winnen, waaronder de slotrit naar Madrid. Onze favoriet van dit jaar blijft toch de vijfde ritzege (Albacete). Eén kilometer voor de eindlijn maakte Hermans een ongelukkige val en alsnog wist hij de etappe te winnen. Eentje die dus zeker de geschiedenisboeken in mag! Jammer genoeg waren de zes ritzeges niet genoeg om de sprinttrui te halen dat jaar, deze ging naar uiteindelijk naar de Ier Seán Kelly. Toch was het dat jaar feest van Hermans, want hij werd in zijn dorp Astigarraga benoemd tot ereburger door zijn uitmuntende prestatie op de Vuelta.
1989 - een rustige deelname. Hermans weet opnieuw een aantal etappes te winnen tijdens de Ronde van Spanje. Dit jaar waren het er net iets minder, toch kon met vier etappezeges ook zijn deelname in 1989 zeker een succes genoemd worden! Maar waarom deed hij het dit jaar rustiger aan? Hij wou, net als veel andere renners, zijn energie sparen voor de Tour de France. Toendertijds was namelijk eerst de Vuelta (rond april/mei) en daarna pas de Tour de France. Mathieu Hermans wilde graag ook een etappe winnen op de Tour – dan werd je pas écht gezien als een goede renner – en dat heeft hij in 1989 ook gedaan! Op 12 juli 1989 won Hermans zijn 1e en laatste etappe op de Tour. Dit was de 11e etappe van Bagnères-de-Luchon naar Blagnac.
In het totaal wist Hermans dus tien etappes te winnen op de Vuelta, waaronder negen sprints en één tijdrit. Duidelijk dus waar zijn talenten lagen! Momenteel is Hermans nog altijd actief binnen de wielerwereld. Zo heeft hij zijn eigen wielervereniging opgestart, FC De Kleppers. In 2013 verscheen het boek ‘Mathieu Hermans: Tegen De Stroom’, naar aanleiding hiervan ontstond de wielerkoers ‘Mathieu Hermans Kleppertocht’ waarvan de opbrengst integraal naar een goed doel gaat.
DE RODE LANTAARN
Nog een leuk weetje over Mathieu Hermans is dat hij twee keer de rode lantaarn wist te veroveren tijdens de Tour de France. De rode lantaarn is geen echte prijs, maar wordt spreekwoordelijk uitgereikt en krijgt veel media-aandacht. De verdienste gaat naar de laatste renner in het eindklassement. Je zou nu kunnen denken eenvoudig gehaald, maar dit is zeker niet zo! Sommige renners proberen de rode lantaarn te winnen, maar dit is zeer zenuwslopend. Als je namelijk buiten tijd aankomt, word je gediskwalificeerd. Van deze zenuwen had Hermans echter geen last, zo won hij de rode lantaarn in 1987 en 1989. In 1989 had hij zelfs pas een dag later door dat hij de rode lantaarn gewonnen had. Na de finish was hij meteen op het vliegtuig gestapt, waardoor hij niet meer aanwezig was tijdens de prijsuitreiking.
